მარადიული გრძნობების სიღრმე

შოთა რუსთაველის „ვეფხისტყაოსანი“ არის ნაწარმოები, რომელიც ჩემთვის არამხოლოდ ისტორიის ან ლიტერატურის ნაწილია, არამედ ჩემი პირადი ემოციების, ფიქრების და ოცნებების შესატყვისიც..

როდესაც ვკითხულობ ტარიელისა და ნესტანის სიყვარულზე, ვგრძნობ, რომ ეს არ არის უბრალო ისტორია – ეს არის მესიჯი ყველა თაობისთვის, რომელშიც გამოხატულია სიყვარული, როგორც სიცოცხლისა და სულიერი ზრდის მთავარი წყარო..

ამ ნაწარმოებში, სიყვარულის თემა არ შემოიფარგლება მხოლოდ რომანტიკით.. ეს სიყვარული გაცილებით მეტია, ვიდრე უბრალოდ გრძნობების გამოხატვა – ეს არის მათ შორის მყოფი სულიერი კავშირი, რომელიც მათ აძლევს ძალას ცხოვრებისეული გამოწვევების წინაშე..

ტარიელი და ნესტანი არასდროს ნებდებიან, მიუხედავად იმისა, რომ მათი გზა სავსეა ტკივილით, გამოცდებით და ბრძოლებით.. მათი სიყვარული ფიზიკურ საზღვრებს გაცდება, იქცევა მათ სიცოცხლის მიზნად და სულიერ გასხივოსნებად..

ჩემთვის განსაკუთრებით შთამაგონებელია ტარიელის გაბედულება და ერთგულება. ტარიელი მზად არის თავისი ცხოვრების ყველა მნიშვნელოვანი ასპექტი დათმოს ნესტანის გულისთვის.. მისი თავგანწირვა და მზადყოფნა, არ დაიხიოს უკან, მაფიქრებინებს, რომ ჭეშმარიტი სიყვარული ადამიანს გაცილებით ძლიერს, გამძლეს და ღირსეულს ხდის.. ეს მახსენებს, რომ ნამდვილი სიყვარული არ არის მხოლოდ ადვილად გასავლელი გზა; ის ხშირად გვახვედრებს სირთულეებს და გვასწავლის, როგორ დავიცვათ ერთმანეთის მიმართ ჩვენი ერთგულება..

ნესტანი კი, ამ გზის მეორე მხარეა, რომელიც თავადაც შეუპოვარია და ძლიერი! ის არის ტარიელის თანასწორი, სრულად ერწყმის მის სულს.. მათი კავშირი სრულფასოვანი თანადგომის და ნდობის მაგალითია! მათი ურთიერთობა არ არის მხოლოდ გრძნობითი – ის არის სულიერი ერთობის ნამდვილი მაგალითი, რომელიც აძლიერებს თითოეულ მათგანს.. თითქოს ერთმანეთის არსებობით ორივე გამძლეა, თითქოს მათი სულები ერთ მთლიანობად ყალიბდება..

რუსთაველის ნაწარმოებში, სიყვარული სულიერი მდგომარეობაა, რომელიც ადამიანს ზრდის და ანვითარებს.. ვფიქრობ, ეს არის ყველაზე ღრმა, ყველაზე წმინდა და უანგარო სიყვარული, რომელიც შეიძლება არსებობდეს.. ის არ არის მარტო საკუთარი ბედნიერებისთვის, ის არის მთლიანად იმ მეორე ადამიანისადმი თავდადებისთვის, სულის თანადგომისთვის და გაზიარებისთვის.. სწორედ ამიტომ მჯერა, რომ ეს ნაწარმოები არ არის მხოლოდ ძველი ისტორია – ის არის მარადიული ღირებულებების ქადაგება, რომელიც ყველასთვის აქტუალურია..

რას გვასწავლის?

როგორც 18 წლის გოგონა, ვგრძნობ, რომ ჩემთვისაც მნიშვნელოვანია ამ სიყვარულის გაგება, მისი ჭეშმარიტი არსის დაფასება.. ხშირად ვფიქრობ, რომ მეც მჭირდება ვინმე, ვისაც ბოლომდე ვენდობი, ვისთანაც მექნება ასეთი სულიერი კავშირი.. ესაა ნამდვილი ოცნება, რომელიც ალბათ ყველას გვაქვს! მაგრამ „ვეფხისტყაოსანი“ უფრო მეტია, ვიდრე ოცნება – ის გვასწავლის, რომ ნამდვილი სიყვარული არასოდეს არის მარტივი, ის მოითხოვს სულიერ სიმტკიცეს და თავდადებას, რაც მხოლოდ დროის და ნდობის შედეგად ჩნდება..

„ვეფხისტყაოსანი“ გვასწავლის, რომ სიყვარული მხოლოდ სიხარული არ არის, ის ტკივილსაც მოიცავს, მაგრამ საბოლოოდ მაინც ადამიანისთვის დიდი სიხარული და სულიერი სიმშვიდე მოაქვს.. ეს ნაწარმოები მახსენებს, რომ სიყვარულში ყველა დაბრკოლება და სირთულე ჩვენს შინაგან ზრდაზე მუშაობს და საბოლოოდ გვაძლევს იმ სიღრმეს, რომელიც გვაქცევს უფრო სრულყოფილ ადამიანებად!

ვფიქრობ, რომ სიყვარული, რომელიც რუსთაველმა დაგვიხატა, გაცილებით მეტია, ვიდრე უბრალო გრძნობა – ეს არის ცხოვრების ფილოსოფია, რომელიც გვასწავლის, რომ ადამიანი მაშინ არის ძლიერი, როდესაც თავდადებულია და ერთგულია საკუთარი იდეალებისა და საყვარელი ადამიანების მიმართ.. ეს არის გრძნობა, რომელიც დროით არ ფერმკრთალდება, არამედ მუდმივად ცოცხალია და ადამიანს ძალას აძლევს.. ამ გრძნობას ვერაფერი ჩრდილავს, ის მუდამ თავის გზაზე რჩება, ყოველთვის ძვირფასი და გულში ჩამჯდარი..

სიყვარულით,
ნინო კიზირია 🌸