სურვილის კვალდაკვალ..

ავტორი: ნინო ირემაშვილი

დაგირღვევია საზღვრები? 

დაკარგულხარ სხვისთვის და სხვაგან? 

გიგრძვნია როგორ იწვის შენი სული და სხეული? 

გიგრძვნია, თუ როგორ იკვეთება ორი სული, ორი სურვილი, შიშისა და სურვილის, სილამაზისა და სიმახინჯის, სიბინძურისა და ყველაზე წმინდა ემოციების ნაზავი განგიცდია?

ყოფილხარ შენი და სხვისი სულის სიღრმეებში სადაც ლამაზი მახინჯია და მახინჯი ლამაზი? სადაც ტკივლი, ვნება, სასოწარკვეთა, სისავსე და სიცარიელე ერთმანეთს ერწყმის და თავბრუსდამხვევად ირევა? გიგრძვნია რომ საკმარისი ხარ? და ხარ კი?! 

გქონია ურთიერთობა, რომელიც ისე იწვის, რომ ვერ გადარჩებოდა?

არც ისე დიდი ვიყავი ექსპრესიონისტი მხატვრის ეგონ შილეს ნამუშევრებს რომ გადავაწყდი..
მე-20 საუკუნის ერთ-ერთ “მყვირალა” შემოქმედად მიმაჩნდა და დღემდე მიმაჩნია..

მისი ნამუშევრები ფერის ინტენსივობითა და ფორმებით გამოირჩევა, თუმცა “მყვირალას” იმიტომ ვუწოდებ, რომ ერთ-ერთი თამამი, არა-ჩარჩოებში მოქცეული მხატვარი იყო.. მისი ნამუშვერები უნიკალური, მშფოთვარე და ემოციურია, ისევე როგორც მისი სიყვარულის ისტორია.. შილეს მთელი ამბიციების და დიდების მიუხედავად, უბრალო, მორცხვი გოგონა შეუყვარდა.. მათი სიყვარული ცეცხლს ჰგავდა, რომელიც ისე იწვის, რომ გადარჩენაც შეუძლებელია.. 

ვნებიანი, ველური და სასოწარკვეთილიც კი, სუფთა და ამავდროულად თავშეუკავებელი.. მათი სიყვარული და ურთიერთობა თითქოს ელექტროდებს ატარებდა, ერთმანეთში გადაჰქონდა და ორ სხეულსა და სულს აკავშირდებდა..

შილე მის მუზას და სიყვარულს თავის ნამუშევრებში ემოციებთან ერთად წარმოაჩენდა, იგი ხატავდა მის შიშებს, სურვილებს, სასოწარკვეთას, ემოციებს.. უოლი მისი ნავსაყუდელი გახდა.. შილეს არ აინტერესებდა რომანტიკული სილამაზე, მან დახატა სიმახინჯე, ადამიანის არსებობის სიმახინჯე და სილამაზე ერთმანეთში გადახლართული.. ასე რომ, უოლის გამოსახულება მის ნახატებში არ იყო სრულყოფილება.. მან დაამახინჯა მისი სხეული, დაჭიმა, შეახვია და დაიპყრო არა მხოლოდ ის ქალი, რომელიც უყვარდა, არამედ ტკივილი, ვნება და სასოწარკვეთა, რომელსაც გრძნობდა საკუთარ თავში.. ის იყო მისი მუზა, მისი საყვარელი და ზოგჯერ მისი ემოციური თავშესაფარი..

იმ დიდი სიყვარულის და ვნების მიუხედავად, რაც ამ ორს წვავდა, უოლი გრძნობდა, რომ არ იყო საკმარისი, და თავის მხრივ იგი სიცარიელეს განიცდიდა, რადგან შილე თავის საქმით იყო გატაცებული.. უოლის მეტი უნდოდა ყოფილიყო, ვიდრე მუზა, თავის მხრივ შილე თავისი ხასიათით სხვას გადაეყარა და მათი ურთიერთობა გადააყოლა, თუმცა ის რაც ამ ორ სულ აკავშირებდა, ის სულიერი ქაოსი, ემოციების თავბრუდამხვევი ქარიშხალი, ის ცეცხლი, ვნება, თავისუფალი საზღვრები, ადამიანის სულისა და ემოციების სისუფთავისა და სიბინძურის ნარევი, ის ელექტროდები, რომელიც მათში გადიოდა წარუშლელი იყო ორივესთვის.. ხოლო უოლი სიცარიელის მიღმა რჩებოდა შილეს ერთგული მისი სიკვდილის შემდეგაც კი..

ეს იყო რაღაც ძლიერი და იმაზე მეტი, რასაც ურთიერთობა ჰქვია, მათი ურთიერთობა იყო სულისა და ემოციების სიშიშვლე, სრული ნდობა და ერთმანეთში ჩაკარგვა..

და შენ რას იტყვი ჩაკარგულხარ სხვაში?  დაკარგულხარ? გქონია ისეთი ურთიერთობა, რომელიც ისე იწვოდა, რომ საკუთარი თავიც დაუწვავს? 

გიგრძვნია როგორ გადის ელექტროდები შენში? როგორ გადასცემ მას სხვა ადამიანს? 

ჩაგიხედავს მის სულში? გინახავს მისი სულის და გრძნობის სიღრმე და სიშიშვლე და გაგიზიარებია საკუთარი სხვისთვის? 

გინახავს მისი სულის სიმახინჯეები და სილამაზეები, და გაგიცია მისთვის შენი? 

იცი როგორია ის თავბრუსხვევა, რომელიც შენი და მისი სულის შერევა იწვევს ? 

შენ დაგირღვევია საზღვრები მისთვის? 

გაგიზიარებია ყველაზე ღრმა, გულწრფელი, სილამაზისა და სიმახინჯის, სინათლისა და სიბნელისგან შექმნილი ღრმა ემოციები? გაგიშიშვლებია ყველაზე ღრმად შენახული ემოციები, ფანტაზიები და გრძნობები მისთვის? 

შენი და მისი არსებობის სილამაზეები და სიმახინჯეები გინახავს და გაგიერთიანებია? 

და თუ გინახავს, თუ გიგრძვნია, თუ გაგიცია, თუ მიგიღია და თუ ორი სული თავისი არასრულფასოვნებით გაგიერთიანებია, არის და იყო ეს საკმარისი? 

ხარ საკმარისი? თუ იწვი ისე რომ გადარჩენა შეუძლებელია? 

სიყვარულით,
ნინო🌸