ავტორი: მედი გუმბერიძე
ჩვენ, ქალები ძლიერები ვართ! – მიუხედავად იმისა, რომ ცხოვრების ყველა სისასტიკეს, ხშირ შემთხვევაში საკუთარ თავზე ვიწვნევთ ხოლმე..
ჩვენ, ქალები მამაცები ვართ! – არ გვაინტერესებს, როგორ გვზაფრავს, გვემუქრება სამყარო ყოველდღიურად, ათასგვარი ხერხით.. უშიშრად ვუმკლავდებით თითოეულ დარტყმას, დაბრკოლებას..
ჩვენ, ქალები მებრძოლები ვართ! – ცხოვრებასთან მუდმივი ომის მიუხედავად, მიუხედავად იმისა, რომ მთელი ქვეყანა ოდითგანვე ცდილობდა გავეჩუმებინეთ, დოგმების ქვეშ მოვექციეთ, ჩვენთვის სტანდარტები დაეწესებინათ და იძულებულნი გავეხადეთ მათ მოვრგებოდით, მაინც ყოველთვის ვიბრძოდით თავისუფლებისთვის..
ქალი სუსტი სქესია.. დიახ, რატომ გიკვირთ?! ქალი იმდენად სუსტი სქესია, რომ ზუსტად იცის როდის უნდა იყოს ძლიერი!
ქალის აზრი უმნიშვნელოა.. მართალია! გიკვირთ?! განა, ყოველი ძლიერი კაცის უკან ჭკვიანი, ძლიერი ქალი არ დგას?!
ქალი მხოლოდ სილამაზის წყაროა! მართალია! განა, ლამაზი არ არის ის თავისუფლება, რომლისთვისაც წლობით იბრძოდნენ?!
ქალი გმირია! გმირია იმიტომ, რომ დედაა! ან იმიტომ, რომ ოჯახის შექმნას კარიერული ზრდა და განვითარება არჩია.. გმირია იმიტომ, რომ სამსახურიდან მოსული შვილებზე ზრუნავს, ან მხოლოდ იმის გამო, რომ ბედნიერება არაფრის ფასად არ დათმო..
ძალადობის მსხვერპლი ხარ?! წამოდი! მარტივი არ იქნება, არ მოგატყუებ, მაგრამ ჯობია ახლა გეტკინოს, შეგეშინდეს, დაიმალო, შეგცივდეს.. მაგრამ ბედნიერი იყო..
სწავლა გინდა და გათხოვებას გაიძულებენ?! ისწავლე! არავის აქვს უფლება შეგაჩეროს! შენი თავი მხოლოდ შენ გეკუთვნის და თუ ვინმე რაიმე საწინააღმდეგოს გეტყვის – მოუსმინე, გაუღიმე ისე თავაზიანად, როგორც „ქალს შეშვენის“ და ცხოვრება შენი გზით განაგრძე!
შენ გათხოვება გინდა?! დაიღალე სწავლით და ფიქრობ რომ ოჯახი და შვილებია ის, რაც ბედნიერებისთვის გჭირდება, მაგრამ ხალხის აზრი გაბრკოლებს?! დღეს ან ხვალ მაინც მოგიძებნიან მიზეზს შენზე რომ იჭორაონ, ამიტომ მათ გამო თავს ნუ შეიწუხებ..
იყავი ის, ვინც გინდა! სწორია ის, რასაც შენ მიიჩნევ შენი ბედნიერებისთვის საჭიროდ..
ჩაიცვი – თითქოს კოკო შანელი ხარ.. ისე, თითქოს სამყარო შენი პირადი პოდიუმია..
იცეკვე – ჟოზეფინ ბეიკერივით.. ველურად და თავისუფლად, ისე, რომ ყოველი მოძრაობა შენი ისტორიის ნაწილი იყოს..
იმღერე – როგორც ედით პიაფი, ისე, რომ შენი ხმა დროში გაიფანტოს, მაგრამ არასდროს გაქრეს..
იარე – როგორც ამელია ერჰარტი.. ქარის წინააღმდეგ, საკუთარი თავისკენ..
იბრძოლე – როგორც ჟანა დ’არკი, ცეცხლის ალში.. მაგრამ არასდროს იქცე ფერფლად..
იცხოვრე – როგორც ფრიდა კალო, ისე, რომ შენი ყოველი დღე ტილოზე წასმულ, დაუვიწყარ ფერებად დარჩეს..
და ბოლოს, გახსოვდეს, რომ ამ სამყაროში შენი ადგილი აუცილებლად უნდა დაიმკვიდრო!
ნურავის მისცემ უფლებას განსაზღვროს შენი არჩევანი, დაგამციროს, დაგაკნინოს ან შენს შესაძლებლობებში ეჭვი შეგატანინოს..
შენი ცხოვრება ხელოვნების ნიმუშია – მოხატე ის იმ ფერებით, რომლებიც თავად გსურს!
ყოველ დილით გაიღვიძე ისე – თითქოს ოდრი ჰეპბერნი ხარ.. მშვენიერი, ლაღი, გამორჩეული.
ისუნთქე ისე ღრმად, რომ მიხვდე – ცოცხალი ხარ!
და გახსოვდეს – შენ მარტო არ ხარ!
იყავი თავისუფალი.
ძლიერი.
იყავი ის, ვინც ხარ – ან ვინც გინდა, რომ იყო!
და აქვე, რადგან ქალების თვესთან ერთად, მარტი დედებსაც ეკუთვნით (ისევე, როგორც თითოეული დღე) ამიტომ რამდენიმე აბზაცს დედას ვაჩუქებ..
“დე, დედა – მიყვარხარ!”
პირველი ადამიანი, ვისაც ჯერ კიდევ დაბადებამდე შევიგრძნობთ, შევიცნობთ, პირველი ახლობელი სული ამ სამყაროში – დედაა!
რატომღაც, ცხოვრების სხვადასხვა ეტაპზე დედას განსხვავებულად აღიქვავ.. დაბადებისას, ის შენი ერთადერთი იმედია, შენი ადამიანი! ოდნავ წამოიზრდები და ნელ-ნელა მასთან მეგობრობას იწყებ.. “დედა კარგია!” “დედა მეთამაშება” “დედა გამასეირნებს”.. შემდეგ თინეიჯერი ხარ და ის შენი მეგობარი, უცებ პირველი “მტერი” ხდება.. განა, მისი მხრიდან იცვლება რამე?! არა, ის ისეთივე შემართებითა და სიყვარულით განაგრძობს შენს გვერდით ყოფნას, შენზე ზრუნვასა და გაგებას, როგორც მანამდე, უბრალოდ, ეს ის პერიოდია, როცა შენ – შენ ხარ და სხვა ყველა – “გეწინააღმდეგება!”..
იზრდები..
გაიზრდები და მიხვდები, რომ დედა პირადად შენთვის მოვლენილი ანგელოზია!
დედა ძალაა, რომელიც მაშინ გეხმარება, როცა ნელ-ნელა, შეუმჩნევლად იშლები და ტყდები.. იმედია.. რწმენაა იმის, რომ შენ ყველაფერს შეძლებ!
დედა – სიყვარულია.. უპირობო, უსაზღვრო სიყვარული!
ყველაზე ძლიერია ჩემი დედიკო.. მას ესმის მაშინაც, როცა, ვფიქრობ, რომ ვერავინ გამიგებს.. როდესაც საქმე შვილებს ეხება, მისთვის შეუძლებელი არაფერია.. ის ხომ დედაა.. დედები სუპერ გმირები არიან!
დრო გადის, ბავშვობა ნელ-ნელა ქრება, მაგრამ ეს სიყვარული უცვლელი რჩება! ის, ისევ ისეთი აღტაცებით ელოდება შვილის ნაბიჯებს ცხოვრებაში, როგორც მაშინ, როცა სიარულს სწავლობდა.
ღელავს! ხო, რატომ გიკვირს?! ის ღელავს როცა გარეთ გადიხარ! “ქარმა რომ ავნოს?” “იქნებ მთვარის შუქმა შეაშინოს?” “ რამე რომ დაუშავდეს?” “ ხომ არ სცივა?”
ღელავს!
შენ კი, იმის მაგივრად, რომ ერთი პატარა წინადადებით დაუმშვიდო გული, იმის მაგივრად, რომ უბრალოდ უთხრა – “კარგად ვარ!” მის ზარებს არ პასუხობ! გაწუხებს?! მეგობრებთან გართობის დროს ხელს გიშლის?! არ გცალია?!
მისთვის თუ გიკითხავს, რამდენჯერ ჰქონია პრობლემა მაშინ, როცა შენს ჭრილობებს კურნავდა?! ან ის, თუ რამდენი უძილო ღამე გაუთენებია შენს გამო?!
დედა — სულის ნაწილია, რომელიც შენთან ერთად იბადება, მაგრამ არასდროს კვდება.
ის თვალებია, რომლებიც შენი ყოველი ნაბიჯის იმედით ბრწყინავს და ხელები, რომლებიც ფეხზე წამოდგომაში გეხმარება, ყოველთვის!
დედა ის ადამიანია, ვინც შენს ტკივილს თავისად აქცევს და თუ ოდესმე გეგონება, რომ ყველაფერი დასრულდა, იცოდე, რომ მის გულში ყოველთვის ახალი დასაწყისი დაგხვდება..
გახსოვდეს, მთელი სამყარო რომ შენს წინააღმდეგ წავიდეს, ყველაზე საშინელ ადამიანად რომ იქცე და ცხოვრებამ ზურგი გაქციოს: დედა გაგიგებს! მოგისმენს! დაგიცავს! დაგამშვიდებს! დედის გული ხომ ყველაზე უსაფრთხო თავშესაფარია!
დედის დღეს გილოცავ, დე!
სიყვარულით,
მედი🌸
