მთელი ამ ნაგვით იტუმბავ ტვინს, მიუხედავად იმისა, რომ ღამით, როცა თავს ბალიშზე ვდებ, მაშინაც კი, საკუთარ თავთან მარტო დარჩენილს, საკუთარ თვითშეფასებასა და მის ჩემდამი სიყვარულში ეჭვი არასდროს შემიტანია..

ჩვენ გვიყვარდება, ვქმნით ოჯახს.. და აქ იწყება სწორედ იმ გზასთან შეჯახება , რომლის გავლაც სამწუხაროდ ჩვენს თაობას არ ასწავლეს..