დილა თენდება.. სრული ქაოსი იწყება.. ვდგები, სარკეში ვიხედები.. თმას ნაზად ვისწორებ, შემდეგ კარადას ვაღებ, ტანზე ხალათს ვიცვამ და ნიღაბს ვირგებ..…

შოთა რუსთაველის „ვეფხისტყაოსანი“ არის ნაწარმოები, რომელიც ჩემთვის არამხოლოდ ისტორიის ან ლიტერატურის ნაწილია, არამედ ჩემი პირადი ემოციების, ფიქრების და ოცნებების შესატყვისიც..როდესაც…

როგორი ღრმა და სისადავით შემკულია ჩვენი დიდებული ენა.. დათოვლილი, ერთფეროვანი მასის ქვეშ, თავს იწონებს ყოჩივარდი და მისი დანახვით მყისიერად სხვა…