სიყვარული  ხან თბილი სიოა, რომელიც გაზაფხულის დილასავით გვატკბობს, ხან კი ქარიშხალი, რომელიც შინაგან სამყაროს მთლიანად გვიცვლის... როგორც გრძნობა, ხან მშვიდია…

დილა თენდება.. სრული ქაოსი იწყება.. ვდგები, სარკეში ვიხედები.. თმას ნაზად ვისწორებ, შემდეგ კარადას ვაღებ, ტანზე ხალათს ვიცვამ და ნიღაბს ვირგებ..…

შოთა რუსთაველის „ვეფხისტყაოსანი“ არის ნაწარმოები, რომელიც ჩემთვის არამხოლოდ ისტორიის ან ლიტერატურის ნაწილია, არამედ ჩემი პირადი ემოციების, ფიქრების და ოცნებების შესატყვისიც..როდესაც…