ავტორი: თამარ ყაზაიშვილი
ამ ბლოგში რასაც წაიკითხავთ, წარმოდგენა თავად არ მაქვს..
ვწერ გაგონილზე, მოსმენილზე, გარემო პირობებიდან მოზღვავებულ გაურკვევლობებზე და თავად არ ვიცი, რას ვფიქრობ…
გაფრთხილება, აქ კითხვებს უფრო მეტს ნახავთ, ვიდრე მათზე პასუხებს!
სტერეოტიპებით, დამახინჯებული ტრადიციებით გაუბედურებულ ადამიანებს პრობლემები გვაქვს! კაცობრიობისთვის ადამიანის ბედნიერება, ალბათ, ყოველთვის ბოლო ადგილას იყო მნიშვნელოვან საკითხებს შორის.. აი, რას იტყვის მასზე ხალხი კი, – პირველზე..
ღელვა, სხვა ადამიანთა მოსაზრებებზე, მათი ჩვენს ცხოვრებაზე შეხედულებები, ხან იმდენად გვაინტერესებს და გვადარდებს, რომ საკუთარი სურვილები, მისწარაფებები, მოთხოვნილებები გვავიწყდება..
ამჯერად, მამაკაცებისადმი არსებულ მოთხოვნებსა და მათ რიგ საკითხებში დავალდებულებაზე ვაპირებ დავწერო, რადგან ეს დღეებია ამ ვალდებულებებზე ვფიქრობ! ქალები რომ ვწუწუნებთ და ვიწუნებთ მათ ქმედებებს…
სტერეოტიპებმა ხომ არ დაგვისტრესა “საკაცეთი” და ჩვენ, ქალებმა ხომ არ გავიჩალიჩეთ?
ვინ მოიგონა საერთოდ, რომ კაცები ქალებზე ძლიერები არიან?! გინდ ფიზიკურად, გინდა მენტალურად, გონებრივად?! ვინ მოიგონა, რომ მამაკაცებს ტირილი სუსტებად წარმოადგენენ, ვინ მოიგონა, რომ მამაკაცებმა ქალები უნდა გვარჩინონ, გადაწყვეტილებები მათ მიიღონ, ჩვენ უბრალოდ გავყვეთ..
ვინ და რატომ შთაგვაგონა ეს ქალებსაც და თავად კაცებსაც?!
იქნებ ქალებმა მოიგონეს, ვისაც მუშაობა ეზარებოდა?
იქნებ, იმ კაცების მოგონილია, ვისაც ძლიერი, დამოუკიდებელი და თავისუფალი ქალის ეშინოდა, რომ მასზე ძლიერი არ წარმოჩენილიყო და მამაკაცური ეგოსთვის არ წამოეკრა ხელი?
არ ვიცი, კაცებმა დაირქვეს ძლიერები და ყველა პასუხისმგებლობა (გოგოს გაცნობა, ინიციატივების გამოჩენა, დაპატიჟება, გადახდა, მანქანა, სახლი, მოგზაურობის დაფინანსება, საჩუქრები, ოჯახის პატრონობა…) თავად აიღეს საკუთარ თავზე, თუ ეს ქალებმა წაახალისეს მამაკაცები თავის დროზე?! თუმცა ის დანამდვილებით ვიცი, რომ გენდერული თანასწორობა, რომლისთვისაც ქალები ადრე იბრძოდნენ, დღევანდელ რეალობას არ მოიაზრებდა..
და როგორია რეალობა?
ვხედავთ ატირებულ კაცებს..
თავის მართლებასა და გამუდმებულ თავის დაცვის რეჟიმში ჩამდგარ კაცებს ვაწყდებით..
ვხედავთ კაცებს, რომლებსაც 6 ქალი ერთნაირად მოსწონს, ერთნაირად უყვარს და არც მეტი არც ნაკლები, ყველას ერთნაირი თავაზიანობითა და სიყვარულით ეპყრობა, რადგან თითოეულმა ქალმა საკუთარი თავი, იმ ერთადერთად ჩათვალოს და ეჭვი არ შეიტანოს კაცის გულწრფელობაში.. მაგრამ თუ შეიტანს, ტიპიური ეჭვიანი, ისტერიული ქალი ხდება… ეს რა თქმა უნდა, მამაკაცების აზრით, და საუბედუროდ, ამას ჩვენც გვაჯერებენ..
ტიკტოკი მოიცვა აწ უკვე გატრენდებულმა ვიდეოებმა, სადაც ბიჭებს დასცინიან, მაგრამ ვაი, რომ, ამ დაცინვის უკან სწორედ დასაცინი ბიჭების მიერ გულმოკლული, ნდობა დაკარგული გოგონები დგნან.. ეს ბიჭები მართლა დასაცინები არიან, თუ უნდა ვეცადოთ მიზეზების გაგებასა და გააზრებას?
ჩვენ ხომ არ დავაკომპლექსეთ, ჩვენივე მოთხოვნებით, დავალდებულებებითა და მოლოდინებით? მაგრამ აძლევს კი ეს მათ საბაბს, რომ მოგვატყუონ, ჩვენნაირად სხვა ქალებიც ანებივრონ ისე, რომ ყველას მისი ერთადერთი გვეგონოს თავი?!
ტრენდები ამბობენ:
„როცა გაგიბრაზდა, აღარ გელაპარაკება და შემოირიგე, შენ კი გოგო ხარ და თავს კაცად გრძნობ,“ „როცა დაგირეკავ სადმე გავიდეთო, მაგრამ შენ გეუბნება, შენ მოიფიქრე – სადო,” “როცა ეკითხები მოგწონვარ თუ არა, საბოლოოდ, გინდა თუ არა ჩემთან და გპასუხობს – არ ვიცი,“ „როცა, ბიჭის გამო ტირი და გაგახსენდა, რომ უმუშევარი ბიჭის გამო ტირი“ (მაგრამ შენც რომ უმუშევარი ხარ ამას ყურადღებას არ აქცევ, რადგან შენ უბრალოდ გოგო ხარ☺) და სხვა ასეთი..
მოდით, დავუკვირდეთ, რაზედაც ბიჭებს დასცინიან, იმას გოგოები ხომ არ ვაკეთებთ?
რასაც ბიჭებს ვთხოვთ, იმას ხომ საკუთარ თავს არ ვთხოვთ?
არ გამოგეპაროთ მთავარი სიტყვა – მოთხოვნა..
არავინაა წინააღმდეგი პრინცესულად იცხოვროს, თუ ამას პარტნიორი საკუთარი სურვილით აკეთებს და არა იმიტომ, რომ უბრალოდ მამრია და ასე ევალება! და არა იმიტომ, რომ ამას ქალები ვითხოვთ, რადგან წესი ასეთია!
ნათელი რომ მოვფინო, მაგალითად: ძალიან ცოტა გოგო თუ ჩათვლის საჭიროდ, რომ ბიჭს უნდა შესთავაზოს სადმე დაუგეგმავად გასვლა, ადგილიც თავად გოგომ დაჯავშნოს, ისე, რომ არც ჰკითხოს ბიჭს მოსწონს მსგავსი ტიპის ადგილები თუ არა.. მანქანა რომ გოგოს აუცილებლად უნდა ჰყავდეს, უნდა გაუაროს ბიჭს სახლში და წამში გამოიყვანოს გარეთ და საღამო ერთად გაატარონ.. მოთხოვნა, რომ ეს ქალმა უნდა გააკეთოს, არ არსებობს, მაგრამ, აი, მამაკაცს ეს ვალდებულებად აქვს, თითქოს თუ ასე არ იქცევიან, გაპრინცესდნენ! ესეც ახალი სიტყვაა ურთიერთობებზე დაკვირვებით მიღებული..
ხომ არ ვაიძულეთ მამაკაცები პრინცობიდან პრინცესობა მოსდომებოდათ?
ხომ არ შევაძულეთ ჯენტლმენობა მრავალი პასუხისმგებლობის დაკისრებით და მათაც ხომ არ მოვანდომეთ ღირსეული მოპყრობა, რაც ელემენტარულად სწორ კომუნიაკაციაში გამოიხატება?! მაგალითად, გოგო როცა რაიმეზე გაბრაზდება აუცილებლად ჩუმად უნდა იყოს, რადგან ბიჭმა გამოიცნოს და ისიც იცოდეს, (4 დღის გაცნობილმა) როგორ შემოირიგოს.. ანუ, მამაკაცებმა გაცნობის გარეშე, ისე კარგად უნდა მოახერხონ ჩვენი გაცნობა, რომ მიხვდნენ, რა გვეწყინა, რა შემოგვირიგებდა?!
იცით, რა?! დაბნეული ვარ.. ამიტომაც ვწერ ასე დაბნეული..
ფემინისტი ვარ და გოგო, რომლისთვისაც მამაკაცს არაერთხელ უტკენია გული, სიყვარულიც გამოუცდია, განშორებაც, შანსებიც მიუცია, პატიებაც და სხვა მრავალიც შესძლებია.. მაგრამ როცა რელაობას ვუყურებ, ვუღრმავდები და ქალების მოთხოვნებს, საქციელს, დამოკიდებულებას ვიაზრებ, მამაკაცების გაგებას ვიწყებ..
ბევრი პასუხისმგებლობის დაკისრებით დაიღალნენ? მათაც უნდათ ვინმემ გაბრაზების მიზეზის ახსნის ღირსად ჩააგდონ? მათაც უნდათ სპონტანური გასვლითი საღამოები გოგოებმა მოუწყონ? მათაც უნდათ ძვირადღირებული საჩუქრები მიიღონ? არ ვიცი, მაგრამ ის ვიცი, რომ ეს არ არის ის თანასწორობა რისი მიღებაც ქალებს სურდათ.. გამორიცხულია, რადგან „გაპრინცესებულ“ ბიჭებზე წუწუნებენ..
ქალებს სურდათ ისევე შეძლებოდათ მუშაობა, როგორც მამაკაცებს, ისევე ჰქონოდათ სიგარეტის მოწევის უფლება, როგორც კაცებს და ამის გამო არ ეწოდებინათ მათთვის ბოზი! ქალებს სურდათ, იმავე რაოდენობის ხელფასები აეღოთ, რასაც იმავე პოზიციაზე მომუშავე მამაკაცები იღებდნენ.. ეს გენდერული თანასწორობა იქნებოდა, თუმცა, ამავდროულად ქალი ფიქრობს, რომ სადილი მამაკაცმა უნდა დააფინანსოს, ეს ხომ ორმაგი სტანდარტია? იქნებ ამაზე, მისდაუნებურად, გაუაზრებლად გაბრაზდა მთელი საკაცეთი, ყველამ ერთად შეკრა პირი და თქვეს, მოდით, ახლა ჩვენ ვაჩვენოთ ქალებს…!
ადგნენ და გადაწყვიტეს, გვეწყინება? არ ვუთხრათ, გავქრეთ მათი ცხოვრებიდან..
სხვა მოგვწერს? მათაც მივცეთ შანსი, ჩვენც მივწეროთ სხვებს და ბოლოს ავარჩიოთ, მხოლოდ იმ ერთის „დაკერვაში“ რომ არ დაიხარჯოს დრო, რომელიც მერე უარს გეტყვის იმის გამო, რომ რედ ფლეგია მოტკეცილი ჯინსების ჩაცმა..
ადგნენ და გადაწყვიტეს, მოდით ახლა ჩვენ მოვითხოვოთ „უფასო დეითები,“ არ ვიცი, ალბათ, ასეა..
რატომ გახდნენ მამაკაცები პრინცესები? ან იქნებ ქალებს კვლავ სტერეოტიპებმა და სწავლებამ, კაცმა უნდა იბრძოლოს, კაცმა უნდა გიყიდოს, გაცხოვროს, იმედები მოგვცა, მოთხოვნილებები გაგვიჩინა და როცა სამყარო პირიქით მობრუნდა, ჩვენ დავრჩით გულნატკენები?!
ხომ იცით, იმედი მაშინ ცრუვდება, როცა ის გქონდა.
თანასწორები ვხვდებით, მამაკაცებმაც დაიწყეს ემოციებზე საუბარი, ისინიც ნაკლებად ირჯებიან მანქანის ყიდვაზე, რადგან ითვლიან, რომ 21-ე საუკუნეში ნორმალური ქალი მიხვდება, რომ მანქანის შეძენა არ არის მარტივი და არც მამიკოს ნაყიდი სურდა, თუ რაღაც მსგავსი.. არის ამაშიც ლოგიკა..
გამოდის რომ დღეს მილიონი გოგოა გულნატკენი კაცების უსაქციელობით.. ეს მათი უსაქციელობა, კი ქალების საქციელს გვაგონებს და როცა უკვე ისინი იწყებენ ჩვენნაირად „პრინცესებივით“ მოქცევას, გული გვერევა და მაშინვე ვამბობთ – „იუ, რედ ფლეგია“..
გამოდის, რომ გოგონები მოსიარულე რედ ფლეგები ვართ?
იქნებ, უბრალოდ პარტნიორებისადმი კაცებიცა და ქალებიც უფრო გამგებნი უნდა ვიყოთ..
იქნებ უბრალოდ მიზეზებს უნდა ჩავუღრამვდეთ და საკუთარ საქციელს დავუკვირდეთ..
არ ჯობია საყვარელმა ადამიანმა შენი ნახვის შანსზე უარი არ თქვას იმის გამო, რომ ყვავილებს ვერ გაჩუქებდა და ეს გაგაბრაზებდა, უბრალოდ შეეძლოს ახსნა, რომ დღეს ვერ შეძლო ყიდვა, მაგრამ შენი ნახვა მისთვის უპირველესი იყო?
ქალების მატერიალისტობამ ხომ არ დააკომპლექსა კაცები და თავისხმრივ, ქალებსაც ამ გარემომ, ტრადიციებმა და დაუწერელმა წესებმა, ხომ არ გაგვიჩინა მოლოდინები?
ჩვენი გაპრინცესების სურვილი მათ ხომ არ გადავდეთ?
იქნებ ეს უბრალოდ ტოქსიკურობაა, მოსთხოვო პარტნიორს ის, რასაც საკუთარ თავს არასდროს მოსთხოვდი და არც პარტნიორი მოგთხოვდა?!
იქნებ, ტოქსიკურობაა ინდივიდების ჩარჩოებში ჩასმა და მოლოდინი, რომ ისიც იდეალური მამაკაცის სტანდარტებს აკმაყოფილებდეს, და საერთოდ, ვინ დააწესა როგორია იდეალური მამაკაცი?!1
პასუხები თქვენზე მომინდია, მე თავიდანვე გაგაფრთხილეთ, რომ წარმოდგენა არ მაქვს რას ვწერ…
სიყვარულისთვის, სიყვარულით
თამარა! 🌸
